Inspiratie: Greetje Haagen

Creatief ondernemen...

‘Haagen Hobby’ is een begrip. Niet alleen in Buitenpost, maar ook daarbuiten. De winkel trekt klanten uit Kollum en Surhuisterveen en zelfs uit verder gelegen plaatsen als Anjum, Zuidhorn en Esonstad. Handwerkende en hobbyende vrouwen van alle leeftijden kunnen er terecht voor het materiaal dat ze voor hun liefhebberij nodig hebben. Keus genoeg, want de kasten in de zaak herbergen niet alleen breiwol, garen en knopen, maar ook een uitnodigend scala van artikelen die nodig zijn voor allerhande hobby’s. Eigenares is Greetje Haagen, die in de winkel regelmatig hulp krijgt van haar moeder.

‘Haagen Hobby’ bestaat al veertien jaar. De eerste vijf jaar zat de winkel in de voormalige slagerij van Zaal, in 2000 werd het huidige pand aan Nijenstein betrokken en in 2002 vond daar een kleine uitbreiding plaats. Greetje Haagen: “Ik ben er een beetje ingerold. Mijn moeder is ooit thuis begonnen met kostuums te naaien. Cowboypakken, koningsmantels, feeënjurken, noem maar op. De Sinterklaas van het Lauwers College kwam bij ons thuis om een pak te passen. Op zolder hingen op een gegeven moment misschien wel duizend of meer kostuums, waarvan ze het gros zelf genaaid had. Ik vond het zonde om daar verder niks mee te doen en bedacht dat ik er een winkel mee kon beginnen. Ik ben dus gestart met kledingverhuur. Op een gegeven moment heb ik de hobbyafdeling van de textielwinkel van Gretha van der Heide erbij genomen; we vonden allebei dat die beter bij mij paste. Later kwamen daar de fournituren bij. Een paar jaar geleden heb ik de kleding de deur uit gedaan, want het nam te veel tijd in beslag om dat allemaal bij te houden. Raderwerk (van de kringloopwinkel) heeft die kostuums toen overgenomen.”

Het assortiment is dus veranderd in de loop van de tijd, maar dat wisselt volgens Greetje sowieso voortdurend. Naast een breed basisassortiment dienen zich steeds nieuwe artikelen aan. Greetje: “Het begrip ‘hobby’ is breder dan alleen handwerken. Dat is naaien, breien, borduren, etc. Bij hobby’s kun je denken aan het maken van een scrapbook, sieraden of kaarten maken, stempelen, noem maar op. Bij veel van deze dingen is het opgaan, blinken en verzinken. Drie jaar geleden waren de sieraden een hype. Een paar jaar terug waren de servetten niet aan te slepen, omdat iedereen die toen gebruikte om er een dakpan mee te versieren. Nu zou je ermee blijven zitten. Het handwerkassortiment is veel stabieler, maar ook daar verandert wel wat. Sokken breien is iets wat vooral oudere vrouwen nog doen, maar naaien en breien raakt ook weer in bij jongeren. Er gaan nu veel meer jongere vrouwen op naailes. Breien willen ze ook, maar dan vooral aparte sjaals en baby- of kindertruitjes. Soms komen ze enthousiast bij mij om breiwol, maar moeten ze nog leren breien. Het is belangrijk om te blijven vernieuwen, dat trekt die jongeren aan. Er is nu bijvoorbeeld een nieuwe soort wol te koop, die als eigenschap heeft dat hij helemaal vervilt door het wassen. Een heel leuk effect. Zo moet je voortdurend beoordelen wat hier zal aanslaan. Maar je kent je klanten natuurlijk onderhand wel.” Soms komen de klanten zelf met verzoeken om bepaalde nieuwe materialen, maar Greetje houdt zelf ook de vinger aan de pols, door de hobbybladen te bestuderen en twee keer per jaar de vakbeurs in Arnhem te bezoeken. En verder komen de vertegenwoordigers natuurlijk met van alles aanzetten. Binnenkort komt er een duidelijke verbreding van het basisassortiment door de introductie van een nieuwe olie- en acrylverflijn (Winston en Newton), met alle toebehoren als kwasten, penselen, canvas en mediums. Greetje richt zich hiermee op een nieuwe doelgroep: het groeiende aantal schilders in Buitenpost.

Greetje is dus in elk geval actief en creatief als ondernemer, maar breit of knutselt ze zelf ook? Greetje: “Ik probeer altijd de nieuwe technieken en materialen uit, want je moet natuurlijk wel voorbeelden in de winkel hebben liggen en die maak ik zelf. Bovendien wil ik de klanten kunnen helpen als ze er niet uitkomen. Dat verwachten ze ook, al is het maar met een moeilijk breipatroon. En het is natuurlijk ook stimulerend voor de klandizie als de mensen mij in de winkel ergens mee bezig zien. ’s Avonds thuis hoeft het niet meer zo nodig; we geven dan trouwens regelmatig cursussen. Voor mij is het resultaat van wat ik maak niet zo belangrijk; het maken zelf vind ik wèl leuk. Ik hou ervan om iets uit te proberen, om oplossingen te bedenken voor bepaalde moeilijkheden die ik tegenkom. Iets uit een blaadje precies nadoen is niets voor mij. Zelf mooie kleuren bij elkaar zoeken doe ik ook graag.

Het leuke van deze winkel zit hem voor mij, behalve natuurlijk in de soort spullen die ik verkoop, in de afwisseling. Ik zie veel verschillende mensen, die met uiteenlopende vragen komen. En dat blijft niet altijd bij vragen op het gebied van handwerken of hobby. Soms komen er heel persoonlijke dingen ter sprake. Om op zo’n manier met mensen om te gaan, daar heb je in een winkel als de mijne de ruimte voor.”

Gelukkig heeft ‘Haagen Hobby’ niet veel last van de problemen waar veel andere middenstanders mee te kampen hebben, gezien het toegenomen aantal leegstaande of van uitbater gewisselde winkels in Buitenpost. Hobby- en handwerkwinkels zijn, gelukkig voor Greetje Haagen, schaars in het Noorden, zodat haar winkel een groot achterland heeft. Op de vraag of het nog wat wordt met de middenstand in Buitenpost antwoordt ze diplomatiek: “Het is het allerbelangrijkste om samen te werken. Dat moeten we blijven proberen. En verder wijs ik klanten uit bijvoorbeeld Esonstad op alle leuke dingen die ze hier kunnen doen.”

(Ineke Mooijweer, Bibu-09-09)